Słuchając ciszy, można dojść do wniosku że w życiu chodzi dokładnie o tę chwilę. Tę w której jestem.

Oddycham ze światem, myślę w dźwięku niczego a za razem wszystkiego. Jestem sobą, jestem wszystkim, przemieszczam się do wewnątrz żeby za chwilę wyjść do świata. Wszystko co mnie otacza, jest ze mną połączone a ja ze wszystkim. Nawet z tym czego nie lubię, nie chcę, co mnie denerwuje, osłabia. Dużo łatwiej przyjmuje się i przeżywa to co miłe, na pierwszy rzut oka piękne, smaczne i soczyste.

Zatapiam dłonie w świecie, w czerwonych porzeczkach tak kwaśnych, że na samą myśl moje ślinianki dostają szału. A ja, na przekór lubię to kwaśne zdecydowanie bo przełamuje, otrząsa ze słodkiego zawieszenia. Jak deska przecinająca spienioną falę, ślad na niczym nie tkniętym, gładkim piasku. Taki kwaśno-czerwony, całkiem przyjemny odcisk.

Krocząc tą ścieżką czystych doznań, połączenia i wzajemnej fascynacji szykuję śniadanie. Właściwie jestem nim, bo przeżywam tę chwilę, jestem nią. To bardzo pociągające, można się w takim śniadaniu zatracić, wsłuchać się mocno i poczuć każdą komórką swojego ciała.

Szczególnie w takim, delikatnym kremie z czerwonym akcentem. Albo nie, niech to będzie orkiestra kolorów na jasnym, orzechowo-słodkim tle.

Orzechy są tłuste, zwierają białko i ugruntowują. Kształt nerkowców wskazuje narządy na które będą miały swój wpływ, a smak słodki podpowiada że są budujące i odżywcze. Połączyłam je z ciepłym mlekiem ryżowym, nasionami szałwii argentyńskiej i świeżymi owocami. Taki zestaw jest odżywczy, nawilżający i smakuje jak delikatny deser.

Co przygotować:

garść nerkowców (eko)

filiżankę mleka ryżowego z naturalną wanilią

1/2 łyżeczki nasion chia

szczyptę cynamonu

szczyptę kardamonu

odrobinę różowej soli

świeże owoce, najlepiej sezonowe i lekko kwaśne

Mleko podgrzewam z nasionami chia, kardamonem, cynamonem i minimalną ilością soli. Orzechy wrzucam do wyższego pojemnika, zalewam ciepłym mlekiem i miksuję blenderem na gładką masę.

Wykładam do miseczki, dekoruję świeżymi owocami, listkiem mięty lub bazylii i podaję na śniadanie. Ciepłe i kuszące aż zaczynam się spieszyć, żeby je zjeść.

Niewielka porcja, efektowna, sycąca i „mega pyszna mamo!”. Zniknęło zanim zdążyłam się zorientować.