Wstałam dzisiaj wcześnie, rozejrzałam się w około niemal w kompletnych ciemnościach. Było cicho a ciemność dyskretnie przykrywała nie do końca idealny porządek. O poranku czekam na światło delektując się ciemnością. Nie ma we mnie obawy przed mrokiem, sprawnie poruszam się w ciemnościach szczególnie w oswojonych okolicznościach. Jak dla mnie ciemność zwiastuje światło, początek, promień słońca na piegowatym nosie. Trochę jak ciemno-oberżynowa cebula kryje w sobie jasny, bardzo ładny z resztą i świetlisty środek.

Bawimy się z Hugisławem często w oswajanie ciemności, w końcu świat pod osłoną nocy zdaje się być kompletnie inny, dla dzieci szczególnie, trochę straszny, tajemny. Przeraża i jednocześnie kusi.

Z zawiązanymi oczami (wiązanie to też krok poza strefę komfortu, niestety jest to konieczne bo blondas bez tego podgląda) odgadujemy po kolei przedmioty i kuchenne, jadalne skarby. Można je dotykać rękoma a w wersji dla kulinarnie zaawansowanych można je macać ale tylko językiem.  To dopiero wyzwanie, prawdziwa liga mistrzów!

Nie wierzysz? Spróbuj sam odróżnić oberżynę od pomidora…

Innego wyjścia nie ma, dziś oblizane oberżyny w pachnących pomidorach z kaszą jaglaną.

wystarczy :

1 duża lub 2 małe, oblizane oberżyny

1 duża marchewka

2 gałązki liści lubczyku lub selera

1 kg pachnących pomidorów lub w ostateczności 2 szklanki pomidorów w zalewie (te ciężko się oblizuje..)

1 duża biała lub czerwona cebula

2 ząbki czosnku

łyżka sosu sojowego tamari

1/4 łyżeczki świeżo zmielonego pieprzu

szczypta utartej skórki z cytryny

2 łyżki masła klarowanego

garść poszatkowanej natki pietruszki lub bazylii

ugotowana kasza jaglana lub kuskus jak kto woli

Pomidory parzę, obieram ze skórki i usuwam gniazda nasienne. Kroję je w kostkę i przekładam na szeroką patelnię i podgrzewam żeby się trochę zredukowały.

Oblizaną oberżynę na wszelki wypadek myję, odkrawam zieloną część i kroję warzywo na dość małe kawałki. Marchewkę obieram, myję i kroję na plasterki. Cebulę i czosnek obieram, kroję na drobno i podsmażam przez chwilę na maśle klarowanym z gałązkami lubczyku. Dodaję oberżyny, pokrojoną marchewkę, pieprz, sos sojowy i smażę całość przez kilka chwil. Przekładam delikatnie zredukowane pomidory i duszę całość przez około 30 minut z dodatkiem utartej skórki z cytryny.

Kaszę jaglaną odmierza i przelewam wrzątkiem na sicie. Podprażam ją w rondelku, zalewam wodą i gotuję aż niemalże wchłonie całą wodę. Kuskus po prostu zalewam wrzątkiem i odstawiam pod przykryciem.

Na głębszy talerz wykładam gorącą oberżynę w pomidorach, dokładam kaszy, posypuję poszatkowaną bazylią lub pietruszką i serwuję. Smaki pięknie się przenikają, całość jest gęsta i bardzo aromatyczna.

Można, o ile masz jeszcze przestrzeń, oblizywać kolejne warzywa…

„Przepis powstał w ramach kampanii Lubię kaszę, której działania sfinansowane są ze środków Funduszu Promocji Ziarna Zbóż i Przetworów Zbożowych”

strona kampanii : www.lubiekasze.pl