Jestem podekscytowana, w kobiecym, romantycznym nastroju na więcej. Zaglądam do szafek, szperam niestrudzenie w poszukiwaniu słodkiego uczucia. Jest mąka kasztanowa – jest miłość.

Słodki, rozpływa się w ustach, rozluźnia i cieszy. Daje poczucie spełnienia, błogości, delikatnie rozleniwia myśli. Stają się one tłustsze i wolniejsze, tak że można je swobodnie chwycić i przyjrzeć się im w spokoju. Przesuwają się w zwolnionym tempie przy akompaniamencie głębokiego oddechu. To w słodkim właśnie lubię, chwilowy chillout.

Naturalnie słodycz ma za zadanie odżywić, nasycić a nawet ukoić skołatane wnętrze. Po takim słodkim, rozlewa się w ciele przyjemnie, ciepłe uczucie – iż oto jest się we właściwym miejscu, o właściwej porze i z właściwą osobą.  Jest dobrze, a nawet bardzo dobrze!

Osobiście uważam słodycz za swojego sprzymierzeńca. Co prawda trzeba się nim ostrożnie delektować, w ograniczony i zaplanowany sposób. Przesada w tej kwestii szybko zmieni dobrego przyjaciela w zajadłego wroga, gotowego wyssać ze mnie całą pozytywną energię i chęć do konstruktywnego działania. A ja bardzo cenię sobie działanie, poczucie lekkości i tworzenie. W związku z tym uważam słodkie za bardzo adekwatne zwieńczenie, pyszną kropkę nad i. Celebruje je, powoli, po trochu, zostawiając sobie lekki, przyjemny niedosyt. Ujarzmiam chęć na więcej, pozwalam jej powoli dojrzewać, łaskotać mnie głęboko w brzuchu, kusić.  Upatruję w tym pewnego rodzaju przyjemność, dreszcz oczekiwania na kolejny raz.

To bardzo urocze, wręcz romantyczne. Zupełnie jak wyczekiwanie aż miękkie, ciekawskie usta ponownie spotkają na swojej drodze moje i nakarmią je…kruchą, delikatną słodyczą – bez cukru.

Potrzebne na 10 dużych ciastek:

4 łyżki mąki kasztanowej
3 łyżki mąki ryżowej
2 płaskie lub jedna czubata łyżka oleju kokosowego lub masła klarowanego
1/4 szklanki mleka migdałowego z wanilią
1/4 łyżeczki naturalnej wanilii (drobin)
odrobin kardamonu
szczypta soli różowej

Wszystkie składniki mieszam w misce, uzyskując gładką konsystencję. Mleka dodaję dokładnie tyle, żeby ciasto było przyjemnie wilgotne. Nie będzie sprężyste, raczej delikatne ale dające się ładnie wyrobić. Wstawiam je pod przykryciem przynajmniej na 15 minut do lodówki i rozgrzewam piekarnik do około 180 stopni.

Szykuję sobie papier do pieczenia, ponieważ bezpośrednio na nim będę wykrawać ciastka. Te są dość duże, a ciasto jest delikatne i ciężko się je przekłada. Kształt i wielkość zależy od Ciebie. Można słomką wyciąć niewielki otwór w ciastkach, żeby miały szansę zwisnąć na choince.

Wyciągam z lodówki ciasto, urywam kawałek i rozwałkowuję na papierze dość grubo. Wycinam dowolne kształty i usuwam nadmiar ciasta. Mieszam, ponownie rozwałkowuję i wycinam aż do wyczerpania ciasta.

Gotowe, wstawiam na około 15-20 minut do pieca, aż pięknie zbrązowieją. Studzę i …zazwyczaj znikają zanim znajdą się na talerzu lub na zielonej gałązce. Taki ich urok, są bardzo pociągające.

Pachnących świąt, wanilią, ciastkami kasztanowymi, piernikiem i koniecznie miłością – życzę Wszystkim zainteresowanym. Prawdziwych, przytulanych, serdecznych.  Oczekiwanych jak ten pocałunek.